درمان های اعتیاد و جداسازی تعدادی از ژن ها

درمان های اعتیاد

تحقیقات برای بررسی راه هایی برای شکستن چرخه اعتیاد ادامه دارد.

ژنتیک یکی از پیشرفته ترین تحقیقاتی است که امروزه در مورد ماهیت اعتیاد انجام می شود. تاکنون، این تحقیق اطلاعات زیادی در مورد اعتیاد در سطح ژنتیکی و در فرآیندهای مغزی به دست آورده است.

محققان موفق به جداسازی تعدادی از ژن ها. هورمون ها و مواد شیمیایی در مغز شده اند که به طور مستقیم با انواع خاصی از اعتیاد در ارتباط هستند.

با شناسایی این جنبه‌های اعتیاد، محققان مبنایی را ایجاد کرده‌اند که می‌تواند منجر به تولید داروهایی شود که اعتیاد خاص را درمان می‌کنند.

با این حال، متخصصان ژنتیک شرط نمی‌بندند که ژن واحدی را پیدا کنند که منجر به اعتیاد در افراد شود.

استعداد ژنتیکی به احتمال زیاد به دلیل ترکیبی از ژن ها با هم کار می کند.

جالب اینجاست که تحقیقات نشان داده است که ژن ها نیز در کمتر مستعد شدن افراد به اعتیاد نقش دارند.

برخی افراد به جای نداشتن ژن‌هایی که احتمال اعتیادشان به یک ماده را افزایش می‌دهد. در واقع ژن‌هایی دارند که می‌تواند آنها را از معتاد شدن باز دارد.

در حال حاضر برخی از داروها در حال استفاده هستند که می توانند اعتیاد را درمان کرده یا علائم را کاهش دهند. سال‌هاست که از متادون برای درمان اعتیاد به هروئین استفاده می‌شود.

این دارو بر گیرنده های مواد افیونی تأثیر می گذارد و می تواند علائم فیزیکی و روانی ترک را کاهش دهد. داروی دیگری که برای درمان اعتیاد به هروئین امیدوارکننده است. LAAM (لووآلفا استیل متادول)، به عنوان یک آنتاگونیست مواد افیونی عمل می‌کند و گیرنده‌های مواد افیونی در مغز را از تحریک محافظت می‌کند و در نتیجه تأثیر هروئین بر مصرف‌کننده را کاهش می‌دهد.

یکی دیگر از داروهای تجویزی، نالمفن، نشان داده شده است که اعتیاد به قمار را مهار می کند. همچنین در حال آزمایش است تا ببیند آیا می تواند اعتیاد به الکل را درمان کند یا خیر، اما نتایج ضعیف تری نسبت به درمان اعتیاد به قمار نشان داده است.

رایج ترین داروهایی که برای درمان اعتیاد استفاده می شود، داروهای ضد افسردگی هستند. این داروها احساسات ناامیدی را که می تواند ناشی از وابستگی روانی باشد، برطرف می کند.