اعتیاد به عنوان یک “بیماری مغزی”
ما به یک ماده یا فعالیت معتاد می شویم به همان دلیلی که در ابتدا آن را امتحان می کنیم: زیرا احساسی را که در ما ایجاد می کند را دوست داریم. و اگرچه برخی از افراد ممکن است یک ماده مخدر را امتحان کنند، یک نوشیدنی بخورند یا یک دونات بخورند و هرگز گیر نکنند، تقریباً همه ما این توانایی را داریم که معتاد شویم. کاربران از آستانه عبور می کنند و به سمت اعتیاد می روند.تحقیقات تغییراتی را که پس از این انتقال در مغز رخ می دهد روشن کرده استو مدل اعتیاد “بیماری مغزی” را توسعه می دهد. این در حال حاضر رایج ترین دیدگاه اعتیاد در میان جامعه علمی است.روشی که ما برای زنده ماندن یاد می گیریم بر اساس یک سیستم پاداش است. هنگامی که ما کاری انجام می دهیم که به بقای ما کمک می کند، مانند خوردن یا ورزش، سیستم لیمبیک مغز ما با ترشح دوپامین، یک ماده شیمیایی که به ما احساس خوبی می دهد، به ما برای این رفتار پاداش می دهد. از آنجایی که احساسمان را دوست داریم، یاد می گیریم رفتار را تکرار کنیم.
